Όσο πιο αφράτο γίνεται το μείγμα του βουτύρου, τόσο πιο αφράτος θα γίνει ο κουραμπιές. Το αφράτεμα του βουτύρου με της ζάχαρης απαιτεί πολύ δυνατό χτύπημα. Όμως μόλις προστεθεί το αλεύρι, πρέπει το χτύπημα να γίνεται αργά, σε χαμηλή ταχύτητα για να μην καταστραφεί η αφράτη υφή που έχει αποκτήσει το μείγμα. Να ψήνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες, και όχι πάρα πολύ ώστε να μην αποκτά τραχιά και σκληρή υφή και να βγαίνει λευκός. Απαραίτητο είναι να ζαχαρωθεί όταν είναι κρύος. Γιατί όταν είναι ζεστός η πρώτη στρώση ζάχαρης δημιουργεί ένα χονδρό υπόστρωμα που δεν είναι ευχάριστο όταν το τρώμε. Πάντα να τον σκεπάζουμε καλά γιατί απορροφά πολύ εύκολα υγρασία και νοτίζει και δεν μένει τραγανός. Διατηρείται για αρκετό διάστημα όταν είναι ερμητικά κλεισμένος. Μπορούμε να μη βάλουμε αμύγδαλα και να ανοίξουμε τη ζύμη του σε φύλλο ώστε να κόψουμε σε διάφορα σχήματα π.χ. αστέρια, καρδιές, κτλ.
600 γρ. | |
Αμύγδαλα
|
250 γρ. |
Μπέικιν πάουντερ
|
½ κ.γ. |
Βανίλια
|
1 πρέζα |
Ζάχαρη
|
220 γρ. |
Ρούμι μαύρο
|
50 γρ. |
Αλεύρι
|
1⅕ κ. |
Ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα
|